HCM

Deze hartziekte bij katten staat bekend als Feline Hypertrophic Cardiomyopathy. Vertaald betekent dit hartspierziekte van de kat die gepaard gaat met een verdikking van de spierwand .
Deze ziekte van de kat wordt beschouwd als een primaire ziekte omdat er geen duidelijke veroorzaker zoals, hoge bloeddruk, aangeboren hartafwijkingen of te sterk werkende schildklier kunnen worden aangetoond.
Katten HCM vertoond veel overeenkomsten met menselijke HCM, deze menselijke
vorm is erfelijk, met een autosomale dominante vererving. Bij de menselijke vorm veroorzaakt dit gen een verandering in de eiwitten van de hartspier waardoor de spiercellen groter en dikker worden en niet meer zijn gerangschikt. Bij katten wordt ook gedacht aan een erfelijke aandoening, gebaseerd op studies bij Maine Coons.
Ook andere oorzaken zoals groeihormoonoverschot en magnesium deficiëntie zijn onderzocht, een duidelijk verband is echter niet aangetoond zodat HCM als een primaire idiopathiese ziekte wordt geclassificeerd.

Wat is HCM?
Katten HCM wordt gekenmerkt door een vullingsdefect van de linkerhartkamer.
Even in het kort de bouw en functie van het hart. Het hart bestaat uit 4 ruimtes. De linkerboezem en -kamer en idem de rechter. Het bloed komt in de boezem in het hart, wordt via een klep tussen boezem en kamer naar de kamer geperst en dan door de kamer naar respectievelijk het lichaam of de longen geperst, als de kamer gaat persen sluit de klep tussen boezem en kamer waardoor het bloed niet terug kan naar de boezem. Het linker hart voorziet het lichaam van bloed, de rechter stuwt het bloed naar de longen. Daar word het bloed voorzien van zuurstof, waarna het via linker boezem en kamer naar het lichaam gaat.
Probeer dit beeld van het hart voor ogen te houden. Bij HCM wordt door de verandering in de hartspier de wand van de linkerkamer verdikt, hierdoor·wordt het volume van de linkerkamer verminderd, ook wordt de wand stijver waardoor deze zich niet kan ontspannen om bloed binnen te laten. Ook wordt de kracht van het hart minder door veranderingen in hartspier en de mogelijkheid om de spier te ontspannen om bloed binnen te laten verminderd ook. Al deze veranderingen leiden tot een vergrote druk in de linkerkamer met als gevolg een vergrote druk in de linkerboezem en tot slot een drukverhoging in de longvenen met als gevolg long oedeem ( vocht in de longen).
De verhoogde druk in de linkerkamer zorgt er ook voor dat de doorbloeding van de kamerwand door de kransslagader wordt bemoeilijkt. Deze slechte doorbloeding van de hartspier vermindert de actieve ontspanning direct bij het begin van de vulling van de kamer en speelt daardoor een belangrijke rol bij de progressie van HCM.
De slechte doorbloeding van de hartspier heeft ook gevolgen voor het zenuwstelsel van het hart. waardoor het gevoeliger wordt voor ritmestoornissen. Het versnellen van de hartslag om beter te pompen verhoogt de zuurstofbehoefte van de hartspier terwijl de vulling van de kamer nog slechter wordt.
Omdat het hart niet goed meer functioneert, daalt de bloeddruk het lichaam reageert hierop door via het vegetatieve zenuwstelsel de vaten te laten samenknijpen waardoor de bloeddruk weer stijgt maar het zieke hart het nog moeilijker krijgt.