Blijf geloven in de liefde alle dagen dat je leeft Blijf geloven in de waarde en het doel van je bestaan Blijf geloven dat de mensen eenmaal samen zullen gaan

Onderstaand gedicht schreef ik direct na het overlijden van mijn lieve moeder. Ze wilde ons niet verlaten.

Zij werd 92 jaar.

 

Waarom moest U zo vechten voor iets wat U niet hebt verdiend Waarom moest dit U zo pakken een lieve vrouw die het niet verdient Waarom na  al uw vechten toch het bericht het gaat echt mis Waarom moest U lijden mijn mama die het niet verdient Al was u nog zo ziek ons verlaten wilde je niet

Maar lieve mama, als het echt niet meer gaat laat het vechten dan maar gaan We wilden niet dat U moest lijden dat heeft U niet verdient

Lieve lieve mama, ga heen in vrede

En vergeet ons niet Zoek daar de rust die U nodig hebt in ons hart blijf U altijd bestaan

 

Bij haar graf hebben we een roos neergelegd met de woorden…..

Rozen als afscheid, rozen vol rouw rozen vol liefde, enkel voor jou Uw laatste rozen zorgvuldig uitgekozen Als blijk van dank voor uw bestaan waarin wij een eindje mee mochten gaan

 

1 antwoord
  1. Karina
    Karina zegt:

    Prachtig gedicht. En ik ken het gemis. Ondanks dat we Joep nog heebbn, zij was toch degene die steeds lekker tegen je aan kwam kruipen.Helaas heb ik haar niet in onze tuin kunnen begraven, omdat we daar geen ruimte voor heebbn. Nog gedacht aan een stuk stoep openmaken, maar ja….We heebbn haar laten cremeren, want gewoon achterlaten bij de dierenarts nooit….liefs Lia

    Beantwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.