Misschien is het u ook wel eens overkomen, maar ik wens het niemand toe. Je kat is zoek!

Op een mooie zonnige middag gingen mijn zoon en vriendin met de hond naar een buitengebied het Leeste, vlak bij ons in de buurt.Omdat het mooi weer was  stonden hier de deuren natuurlijk open.Geen probleem want de tuin is afgerasterd met schrikdraad, dus geen kat die kan ontsnappen.De auto stond achter het huis en om de poort te openen moeten eerst alle katten naar binnen. Alleen Bo onze kater konden we niet zo gauw vinden, dus bleef ik bij de poort staan om alles in de gaten te houden. Na de poort te hebben gesloten ging ik achter in de tuin kijken, wat Bo aan het doen was.Maar ik zag hem nergens. Toen riep ik maar naar boven want misschien lag hij wel lekker op bed.Geen Bo. Nou heeft hij wel meer van die geintjes dus ongerust maakte ik mij niet.Tot het etenstijd werd en iedereen weer binnen was.Dan is Bo ook altijd van de partij. Bovendien werd het al behoorlijk kil buiten en ook daar houdt hij niet van. Ik ging weer roepen, maar geen Bo. Toen werden we toch ongerust, want je beseft ineens dat 3 uur daarvoor hij ook al niet reageerde.Waar kan hij dan zijn? Na diverse malen de hond te hebben uitgelaten, misschien zag deze Bo, het asiel en dierenambulance te hebben gebeld, toch maar naar bed.Van slapen kwam natuurlijk niets. Weer opstaan en met de hond weer naar buiten en maar roepen.Weer niets, dus maar weer naar bed. Bij het ochtendgloren kom je de krantenjongen tegen, ik had hem nog nooit gezien.Ook hem vroeg ik of hij soms mijn kat had gezien, je kon deze niet missen, slank, spierwit en heel blauwe ogen. Toen het een redelijke tijd was met angst en beven de dierenambulance gebeld, hadden ze al wat gevonden? Zeggen ze daar ook nog dat een kater wel vaker op pad gaat en naar een paar dagen wel weer voor de deur staat. Maar hij komt nooit op straat, kent geen verkeer en is geen wegloper. Als ze wat vonden of hoorden zouden ze mij bellen. Ik ging met moeite naar mijn werk, maar was met een uurtje al weer thuis. Overal kijk je, vlak bij huis zie ik aan de kant v/d weg iets wits liggen. Oh nee…..Ik fiets erheen. Het is een plastic zak. Thuis gekomen kijk ik elke 5 minuten door het raam, loopt hij ergens? Ondertussen zet ik de computer aan zoek een foto van hem, maak er een tekst bij en loop met de hond al speurend naar de supermarkt. Ik kopieer 15 velletjes. Hang ze op bij de winkels en op lantaarnpalen. Alle buren kijken meewarig naar mij, zij weten en hebben mij vannacht ook horen roepen, wat een zorgen ik mij maak. ’s Avond bij het eten nemen we alles nog eens door over hoe en wanneer Bo is verdwenen. Ik zeg dat hij er waarschijnlijk ook niet meer was toen mijn zoon naar het Leesten met de hond ging. Dan zegt mij zoon ineens dat hij tijdens het rijden iets vreemds in de auto zag en dat de hond er ook op reageerde. Maar omdat het nogal druk was op de weg er verder geen aandacht aan had besteed.Zou Bo soms…… Hij kruipt wel vaker in de auto en verstopt zich dan. Maar hoe en wanneer is hij er dan uitgekomen? Dan blijkt dat op het Leeste dat gemakkelijk zou kunnen, want de achterklep heeft wel even open gestaan.

Dus wij met z’n allen naar het Leeste. Het is al donker als we er aan komen en het weer is guur. We roepen op de parkeerplaats, lopen het bos in, maar geen Bo.Er gaat weer een dag en nacht voorbij. Weer een nacht met veel de hond uitlaten en drijfnat huilend door de wijk.Zal ik weer na het Leesten gaan? Toch durf ik het niet goed, het is daar erg afgelegen, misschien is hij er niet eens.’s Morgens wordt ik door de dierenambulance gebeld, er is vannacht een witte kat gevonden.Hij ligt in het asiel en leeft niet meer. Gevonden vlak bij een grote weg, ja de weg die naar het Leeste leidt.Ik bel mijn man en samen gaan we er heen.Als ze het dekentje opzij doen zie ik lange witte dunne poten.Oh nee, Bo…….Dan hoor ik mijn man zeggen, dat is Bo niet, Bo is een Siamees en dit is een huiskat.Wat een opluchting, maar waar is hij toch? Zou hij gestolen zijn? Of zit hij ergens opgesloten?

’s Middags ga ik weer naar het Leeste, ook daar heb ik posters hangen.Daar hoor ik van de eigenaar v/d koffietent dat iemand eergisteren een witte kat heeft gezien. Er werden nog grapjes over gemaakt, want de kat zag er anders uit dan gewone katten, dus was deze vast de poema van de Veluwe.Dus toch. Weer overal rond gelopen, weer iedereen gevraagd te bellen zodra ze iets wisten. En weer naar huis. Onderweg in de auto goed om je heen kijken en vooral er niet aan denken, hoe druk deze weg naar huis wel niet is.Dan besef ik ook wat een rotzooi er eigenlijk op straat ligt. Hoe vaak ik al niet een zak o.i.d. heb zien liggen, wat best op een kat leek.Ik ben zo ongerust, zo bang. Zie ik mijn lieve Bo nog ooit terug? Als ik thuis kom, zie ik het lampje knipperen van de telefoon. Ik luister het bericht af.Iemand heeft vannacht iets wits, hoogwaarschijnlijk een witte kat over de weg van Hoendeloo naar Apeldoorn zien lopen.Ik rij meteen weer terug naar die plek, maar daar aangekomen durf ik zelfs niet te roepen. Mocht Bo daar zijn en naar mij toekomen, dan zou hij gelijk overreden worden. Maar door het geraas van het drukke verkeer hoort hij mij ook niet. Dus weer terug naar huis.Dan gaan we weer een nacht in van onzekerheid, de derde nacht wordt het al.Steeds toch weer opstaan en in de buurt lopen. Heeft het nog wel zin? Ik ga weer naar bed en probeer te slapen. Ik dut inderdaad in maar schrik dan wakker. Hoorde ik daar Bo? Ik vlieg mij bed uit en ren naar buiten, ik roep en roep. Dan hoor ik weer wat. De hond spits zijn oren en kijkt ver de straat in. Nee, ik hoor niets. Ik begin te huilen, ik kan niet meer. Zo moe, zo verschrikkelijk ongerust. Dan rukt de hond zich los en loopt van mij weg. Ik word boos en roep dat hij moet komen, ik wil naar bed, ik heb het koud. Maar de hond loopt door en dan……zie ik uit de verte iets wits!

Bo??? Het is Bo. Ik ren er naar toe, de hond is al bij hem en besnuffelt hem.Ik pak Bo op en knuffel hem. Hij is heel vies en er zit ook bloed aan hem, maar Bo is terug, mijn Bo

We rennen naar huis ik maak iedereen wakker en dan leg ik hem bij mij in bed. We zijn beiden doodop.Hij valt in mijn armen in slaap.’s Ochtends word ik wakker door iets. Als ik mijn ogen open kijk ik in de mooie blauwe ogen van Bo. Hij miauwt en geeft mij een dikke kop.Ik bel onze dierenarts, die natuurlijk op de hoogte was en vertel dat Bo terug is. Hij zegt mij met hem te komen dan kijkt hij Bo helemaal na.Zijn voetzooltjes zijn doorgesleten dus hij zal ver gelopen hebben. Maar waar hij precies geweest is, weet niemand, want weet u, Mijn Bo kan nog steeds niet praten. Maar ik heb hem weer terug.

 

 

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.