Klein katje, zo dapper je had zoveel pijn
Eigenlijk zou je er niet eens moeten zijn
Gillend en schreeuwend werd je in mijn handen geboren
Je moeder werd er gek van, jouw gegil kon haar niet bekoren
Ik hield je van haar weg, zij wilde je maar bijten tot stil
Ook ik wist niet wat te doen tegen jouw gegil
Maar toch bleef je groeien ondanks al dat gekrijs
Je hoefde ons maar te zien en dan blèrde je zo wijs
Ik wilde je aan een liefhebber gaan verkopen
Ik wilde geen kater meer die hier zou rondlopen
Maar je probeerde ons allemaal in te pakken
En zette mij hierdoor bij iedereen te kakken
Je was drie weken en in je buik groeide een abces heel groot
De dierenarts verwijderde deze, maar misschien ging je toch dood
Maar neen, jij bleef toch leven
Een wonder door God aan ons gegeven
Toen was ons besluit genomen, jij bleef hier
Door alles wat wij met je meemaakte, zo’n klein dier
En nu ben je alweer ruim één jaar
Als je mij ziet, blèr je ik ben daar
Niemand die kan nu nog om je heen
Bo(naparte)een kater zo heeft niemand er een
Opgedragen aan mijn kanjer Bo (naparte)
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!